Vervolg op Alsof het gedrukt staat. Het vervolg hiervan gaat over Belgische Avonturen. Lees hierna ook De Vouwerij.
Verhuizen
Anno 2021 staan er appartementen op de hoek Brouwersgracht Lindengracht, rondom Café Thijssen wat nog steeds op de hoek is gevestigd. Om je een idee te geven, de woningwaarde van zo’n appartement op de Lindengracht van 84 m2, gebouwd in 2005 is nu € 650.000,00. Een appartement van 94 m2 op dezelfde plek doet € 720.000,00. Die van 127 m2 net onder een miljoen of € 2.750,00 per maand. Dit laatste appartement met 3 slaapkamers is in 1991 gebouwd op de locatie van ooit de drukkerij.
Ergens in 1991 werd er nabij een dorp net voorbij de ringvaart van de Beemster een nieuw pand gebouwd waarin De Drukkerij zich verder zou moeten ontwikkelen. Medewerkers uit Amsterdam moesten nu drie kwartier reizen om op hun werk te komen. Piet is niet bij dit proces aanwezig geweest, hij werkte toen elders. De zeskleuren rotatie pers en alle andere voornamelijk Heidelberg persen werden verhuisd en het pand aan de gracht werd aan de gemeente verkocht. Dat gebeurde ook niet zonder slag of stoot. Een deel van het pand bleek wettelijk in gebruik als bedrijfswoning, daar moest de bewoner voor een aardig bedrag worden uitgekocht.
De zeskleurenpers was ondertussen aardig op leeftijd en voldeed niet meer aan de eisen der tijd. Er werd dus een grotere met meer mogelijkheden aangeschaft. In Zweden. Broer was daar geweest en had besloten, samen met een nieuw aangetrokken drukker, dat dit de juiste keuze was. Deze zeskleuren pers, ook van Oostduitse makelij was daar net uit productie gehaald. Dus uit elkaar halen, in een container en verschepen. Nu is zo’n pers een meter of 2,5 a 3 breed en 15 meter lang dus dat is aardig wat staal. En in dit geval oude inkt en gebruikte offsetplaten, want schoongemaakt en nagekeken was hij niet. Piet kwam af en toe kijken en liep hoofdschuddend rond. De nieuwe drukker was een vakman, dat moet gezegd worden. Dus na enige tijd, wel veel langer dan voorzien, begon het apparaat papier te spuwen. Iedere pers heeft zijn eigen kuren en voordat je dat onder de knie hebt duurt dat wel even. De pers zou in tweeploegen moeten draaien, de drukkers die al in dienst waren moesten er ook aan wennen. Dat ging niet vanzelf, Piet zag om de haverklap erg rode hoofden. Alles bij elkaar kostte de overgang meer dan was begroot.
Ook werd er een Komori (Japans) tweekleurenpers geleased. Er werd door de nieuwe werkwijze wat betreft vakmanschap meer van de medewerkers gevraagd, dan voorheen, dat proces gaat ook niet vanzelf en resulteerde in nogal wat afgekeurd drukwerk. Ook dat heeft invloed op mensen en het kost geld. Winst op zo’n product kon je wel op je buik schrijven. In Amsterdam kon de drukkerij zich onderscheiden door lage prijzen, nu minder. De druk op de medewerkers was hoog. Toch was het een geweldig team en had men veel voor elkaar over.
Piet en Broer
Van broer kan van alles gezegd worden, maar wanneer hij gaat dan gaat hij ook en trekt hij alles uit de kast om er een succes van te maken. Dom is hij ook zeker niet dus had hij al snel in de gaten dat de drukkerij in deze vorm het niet ging redden. Als eerste riep hij Piet erbij die net voor zichzelf was begonnen met GAP, een gat in de markt, dacht Piet. GAP als afkorting voor Group for Advice in Print. De Grafische Industrie begon in rap tempo te veranderen. Door zijn eerdere ervaringen bij werkgevers, maar ook door zijn werk met de eerste vormen van Desktop Publishing bij zijn vader in de drukkerij zag hij aankomen dat de Grafische Industrie in rap tempo zou veranderen.
Broer ging op zoek naar een financier en vond die in België.
Woorden: Mentale Clustermunitie 